Loft to nie tylko rodzaj mieszkania, ale także styl wnętrzarski, który ma swoje korzenie w przeszłości przemysłowej. Loft to słowo, które po angielsku oznacza poddasze lub strych, a po islandzku – powietrze i przestrzeń. Te znaczenia dobrze oddają charakter tego typu wnętrz: otwartych, wysokich i surowych.
Początki loftów
Historia loftów sięga lat 50. i 60. XX wieku, kiedy to w Nowym Jorku na skutek recesji pojawiło się mnóstwo wolnych pomieszczeń, opuszczonych przez domy towarowe, magazyny czy fabryki. Początkowo przyciągały one głównie artystów, którzy szukali taniego i przestronnego miejsca do życia i pracy. Wkrótce jednak niepozorne zjawisko przekształciło się w modę, która szybko przeniosła się także do europejskich miast.
Nowy Jork jest uważany za kolebkę loftów, ponieważ tam właśnie po raz pierwszy powstały mieszkania z adaptacji pofabrycznych pomieszczeń. Najbardziej znane dzielnice loftowe w Nowym Jorku to Manhattan (Soho, Tribeca, Meatpacking District) czy Brooklyn (Bushwick, Williamsburg). W tych miejscach można podziwiać charakterystyczne budynki z czerwonej cegły i wielkimi oknami z gęstym podziałem szyb.
Lofty nowojorskie były początkowo tanie i dostępne dla artystów i bohemy. Jednym z najsłynniejszych przykładów jest „Fabryka” Andy’ego Warhola, która przez lata była centrum artystycznego życia Nowego Jorku. Z czasem jednak lofty stały się modne i drogie, a ich mieszkańcami byli ludzie bogaci i wpływowi. Lofty zyskały prestiż i elegancję, ale nie straciły swojego industrialnego klimatu.
Cechy loftów
Lofty charakteryzują się kilkoma elementami:
- Przestrzeń – lofty to duże i otwarte pomieszczenia, bez ścian działowych i z wysokimi sufitami. W prawdziwym lofcie nie ma żadnych podziałów na strefy funkcjonalne, a jedynie luźne aranżacje meblami czy parawanami.
- Industrialny klimat – lofty nawiązują do swojej fabrycznej przeszłości poprzez surowe wnętrza z przewagą szkła, stali i kamienia. Typowe dla loftów są ceglane ściany lub ich imitacja, betonowe posadzki czy proste deski podłogowe. Nie brakuje też fabrycznych detali, takich jak metalowe belki, rury czy kraty.
- Nietuzinkowe dodatki – lofty to miejsce dla oryginalnych i kreatywnych rozwiązań. W loftach dobrze sprawdzają się meble niestandardowe, wykonane z betonu, drewna czy metalu. Niektóre meble mogą pełnić więcej niż jedną funkcję, np. stolik kawowy może być też schowkiem czy pufą. Dodatki mogą być również odważne i kolorowe, np. grafiki na ścianach, neonowe napisy czy rośliny doniczkowe.
- Odpowiednie oświetlenie – lofty mają duże okna z gęstym podziałem szyb, które nawiązują do wielkich fabrycznych okien i przeszklonych dachów. Ponadto ważne jest sztuczne oświetlenie, które ma za zadanie podkreślić charakter wnętrza. W loftach dobrze sprawdzają się duże i solidne lampy, najlepiej wykonane z metalu, mosiądzu czy aluminium z metalowymi kloszami i kratkami.
Lofty w Polsce
W Polsce styl loftowy zaczął się pojawiać dopiero w latach 90. XX wieku, kiedy to zaczęto odnawiać i adaptować stare budynki przemysłowe na cele mieszkalne i komercyjne. Wiele z nich znajduje się w Łodzi i na Śląsku, gdzie historia przemysłu jest najbardziej widoczna. W tych miastach można znaleźć wiele przykładów hard loftów, czyli autentycznych pofabrycznych pomieszczeń z zachowanymi oryginalnymi elementami. W innych miastach, takich jak Warszawa, Kraków czy Poznań, częściej spotyka się soft lofty, czyli nowe budynki stylizowane na industrialny charakter. Lofty w Polsce cieszą się dużym zainteresowaniem i są uważane za prestiżowe i modne.
Podsumowanie
Loft to styl wnętrzarski, który czerpie inspirację z pofabrycznych pomieszczeń. Jego historia sięga lat 50. i 60. XX wieku, kiedy to w Nowym Jorku artyści zaczęli zamieniać opuszczone magazyny i fabryki na swoje pracownie i mieszkania. Lofty charakteryzują się dużą i otwartą przestrzenią, surowymi materiałami, industrialnymi detalami i nietuzinkowymi dodatkami. Lofty mogą być urządzone na różne sposoby, w zależności od potrzeb i gustu właścicieli. Lofty to miejsce dla osób ceniących sobie wolność, kreatywność i nowoczesność.